Αρκετά χρόνια μετά τα γεγονότα του GoW 3, ο Kratos βρίσκει καταφύγιο στον σκανδιναβικό βορρά. Στο βασίλειο του Midgard γνωρίζει και ερωτεύεται την θνητή Faye και αποκτούν μαζί ένα αγόρι στο οποίο δίνουν το όνομα Ατρέας. Για τον Kratos, έννοιες όπως αυτές της οικογένειας, πατρότητας και αγάπης, ανασύρουν από μέσα του, ξεχασμένες αξίες τις οποίες κάποτε αδυνατούσε να δει, τυφλωμένος από το μίσος. Όλα φάνταζαν ιδανικά, μέχρι την στιγμή που η Faye πεθαίνει. Ο Kratos ξαφνικά χάνει το στήριγμά του στη νέα προσπάθεια που καταβάλλει για να αισθανθεί ξανά άνθρωπος. Αυτομάτως, κύριο μέλημά του γίνεται η διαπαιδαγώγηση του μικρού Ατρέα τον οποίο ορκίζεται να προστατεύσει πάση θυσία. Απώτερος σκοπός για τον Kratos και τον Ατρέα είναι η ικανοποίηση της τελευταίας επιθυμίας της αδικοχαμένης Faye, η οποία λίγο πριν αφήσει την τελευταία πνοή της, ζητά να σκορπίσουν τις στάχτες της από την υψηλότερη βουνοκορφή του Midgard. Προτού ξεκινήσουν το οδοιπορικό τους, τα σχέδια των δύο προσωρινά ανατρέπονται, μετά την αναπάντεχη εμφάνιση ενός μυστηριώδη επισκέπτη. Κάπου εδώ σταματάω την περιγραφή του σεναρίου διότι... θα με πάνε μέσα λόγω σπόιλερ. Τη συνέχεια αξίζει να την ανακαλύψετε μόνοι σας.
Όπως αντιλαμβάνεστε, το νέο God of War δεν ξεκινάει με κάποια εντυπωσιακή σκηνή (πχ boss fight) όπως οι προκάτοχοί του. Αντιθέτως, βιώνετε ένα νοσταλγικό εναρκτήριο λάκτισμα, μια κίνηση που αυτομάτως καθορίζει την αλλαγή στο σεναριακό ύφος. Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, γίνεστε μάρτυρες ενός ταξιδιού ενηλικίωσης και εκπαίδευσης του Ατρέα, ώστε να καταστεί έτοιμος να αντιμετωπίσει τους κινδύνους, τις κακουχίες και τις απειλές που κρύβει η ζωή. Ο πατέρας πλέον Kratos, εμφανίζεται αυστηρός, απόλυτος, και λιγομίλητος απέναντι στο γιο του. Απαιτεί από τον Ατρέα σιδηρά πειθαρχία, σεβασμό και αυτοέλεγχο. Γρήγορα ξεκαθαρίζει στον μικρό ότι δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους, ούτε χωρούν ηρωισμοί, εγωισμοί και απερισκεψίες. Ο δρόμος προς την οργή και την εκδίκηση δεν έχει επιστροφή. Ο Kratos το γνωρίζει καλά και θα κάνει τα πάντα, ώστε ο Ατρέας να μην το ακολουθήσει. Δεν θέλει να επαληθευτεί το γνωμικό “αμαρτίες γονέων, παιδεύουσι τέκνα”. Έτσι, κρατά σαν επτασφράγιστο μυστικό τη θεϊκή ταυτότητά του από τον μικρό.
Τον νεκρό γίγαντα ή το σφυρί του Thor προσέξατε πρώτο;
Η απόσταση που χωρίζει τους δυο ήρωες δεν σχετίζεται αποκλειστικά με τα δίπολα πατέρας - γιος και ανήλικος - ενήλικας, ούτε στην διαφορετικότητα των προσωπικοτήτων τους. Στα μάτια μου, ο Kratos και ο Ατρέας πρεσβεύουν δυο διαφορετικούς κόσμους, δυο διαφορετικές κουλτούρες, δυο διαφορετικούς πολιτισμούς. Το παιχνίδι καταφέρνει επιτυχώς να παντρέψει τις επιρροές της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας με τη σκανδιναβική μυθολογία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι στιγμές όπου ο Kratos διηγείται στον Ατρέα τον μύθο του Αισώπου με τον λαγό και τη χελώνα, προκειμένου ο τελευταίος να κατανοήσει το νόημα του περίφημου ρητού “όποιος βιάζεται, σκοντάφτει”. Από την άλλη, ο Kratos δεν γνωρίζει τη σκανδιναβική διάλεκτο και τις παραδόσεις της. Μην ξεχνάμε ότι είναι ένας ξένος, σε μια ξένη γη. Εδώ, έρχεται και “κουμπώνει” ο Ατρέας, μεταφράζοντας και εξηγώντας στον πατέρα του τη σκανδιναβική γλώσσα, τους ρούνους και τις παραδόσεις της.
Ο Ατρέας από την μεριά του, συμπεριφέρεται όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του. Είναι εξωστρεφής, εκφράζει ερωτήματα σχετικά με το παρελθόν του πατέρα του για τα οποία δεν λαμβάνει απαντήσεις, λειτουργεί παρορμητικά, αντιλαμβάνεται την περιπέτεια σαν ένα ανέμελο παιχνίδι, δυσκολεύεται να αφαιρέσει ζωή κτλ. Η σχέση πατέρα και γιου δοκιμάζεται αρκετές φορές και περνάει από πολλά στάδια. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο έχει έκδηλες αναφορές και ομοιότητες με παιχνίδια όπως το The Last of Us, αλλά και ταινίες όπως το The Road (Viggo Mortensen, Kodi Smit-McPhee). Επί του συνόλου, έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στη σκιαγράφηση της σχέσης πατέρας και γιού αλλά και στον αντίκτυπο της οικογενειακής τραγωδίας.
Διασχίζοντας τη λίμνη των εννέα.
Πριν ξεκινήσω το παιχνίδι, δεν σας κρύβω ότι διάφορες σκόρπιες σκέψεις περιτριγύριζαν το μυαλό μου. Στο παρελθόν, προσπαθώντας να ερμηνεύσω την ανάγκη του σφαγέα Kratos για εκδίκηση, συμπέρανα ότι αυτό που επιθυμούσε διακαώς ήταν η απονομή μιας πρωτόγονης δικαιοσύνης. Η παραπάνω λογική άλλωστε, ερχόταν σε πλήρη σύζευξη με την αιματηρή hack-and-slash φιλοσοφία της αρχικής τετραλογίας. Ωραία μέχρι εδώ. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η ανθρώπινη φύση του υπερισχύσει της θεϊκής; Ένας άλλοτε θεός του πολέμου που έσπειρε το χάος και τον όλεθρο στην αρχαία ελληνική επικράτεια, μπορεί να τιθασεύσει με κάποιο τρόπο την οργή που θεριεύει μέσα του και να αισθανθεί ξανά θνητός; Επίσης, θα εξηγούνται οι λόγοι που οδήγησαν τον Kratos να αφήσει την αρχαία Ελλάδα; Ναι, όλα ξεκαθαρίζονται και όλα απαντώνται. Μην ανησυχείτε. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, όταν ολοκληρώσετε το παιχνίδι ελάχιστα σας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις στα συγκεκριμένα ερωτήματα, καθώς οι αποκαλύψεις και οι ανατροπές σας αφήνουν άναυδους. Σας συνιστώ επίσης οπωσδήποτε να δείτε το μυστικό τέλος του παιχνιδιού.
Το God of War διαψεύδει τις όποιες ανησυχίες και παραδίδει τελικώς ένα αριστουργηματικό αλλά συνάμα ώριμο δείγμα σεναριακής γραφής, ακολουθώντας τα βήματα άλλων μεγάλων αποκλειστικοτήτων της Sony όπως τα The Last of Us, Uncharted 4 και Horizon Zero Dawn. Ολοκληρωτική αλλαγή σεναριακού ύφους, περαιτέρω έμφαση στο storytelling και σταθερή στήριξη στην αγνή single-player εμπειρία. Κατά πόσον όμως το παιχνίδι και κατ’ επέκταση ο Kratos, μπορούν να αναπροσαρμόσουν την παικτική δομή των προηγούμενων GoW; Η απάντηση είναι καθαρή και ξάστερη: όχι μόνο μπορούν αλλά σημειώνουν αλματώδη πρόοδο και εξέλιξη. Το main story του παιχνιδιού διαρκεί περίπου 15 ώρες, το δευτερεύον περιεχόμενο προσθέτει επιπλέον 20-25 ώρες δράσης και περιπέτειας, ενώ τα επίπεδα δυσκολίας χωρίζονται σε easy (give me a story), normal (give me a balanced experience), hard (give me a challenge) και very hard (give me God of War). Το παιχνίδι διαθέτει, πέραν των βασικών αποστολών, αρκετές υππαποστολές, challenges, συλλογή collectables, κυνήγι θησαυρών και επίλυση περιβαλλοντικών γρίφων που απαιτούν ευρηματικότητα και σωστή χρήση των όπλων και των gadgets.
Ημέρα εκπαίδευσης.
Περνώντας στο gameplay, η πρώτη μεγάλη αλλαγή που συνειδητοποιείτε παίζοντας έγκειται στον κόσμο του παιχνιδιού. Το παιχνίδι, εμφανώς δανειζόμενο στοιχεία από το world building των Tomb Raider της Crystal Dynamics και των Darksiders, αφομοιώνει ένα παρεμφερές open-world / sandbox μοτίβο στο σχεδιασμό του Midgard. Δεν ακολουθείτε ένα προκαθορισμένο μονοπάτι μέχρι να φτάσετε στον προορισμό σας, ούτε εμφανίζονται “φράγματα” που σας εγκλωβίζουν σε λίγα τετραγωνικά την ώρα της μάχης, όπως συνέβαινε παλιότερα. Αυτές οι εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ο κόσμος παρουσιάζεται αριστοτεχνικά σχεδιασμένος και ποικιλόμορφος. Θεόρατος σε έκταση και κλίμακα, συνδυάζει με ζηλευτό τρόπο την εναλλαγή οικοσυστημάτων και περιοχών, με μια ακαταμάχητη ροπή προς την λεπτομέρεια και τον ρεαλισμό, μπολιασμένος με αρκετές δόσεις φαντασίας (fiction).
Ξεκινάτε από χιονισμένα δάση, διασχίζετε εγκαταλελειμμένα οχυρά και φρούρια, εισέρχεστε σε ναούς πάσης φύσης, εξερευνάτε νοσηρούς τύμβους, σκοτεινές σπηλιές, ορυχεία και σήραγγες όπου επικρατεί νεκρική σιγή, μπουντρούμια στα έγκατα της γης, σκαρφαλώνετε σε απότομες βουνοπλαγιές, ατενίζετε πελώριες λίμνες, καταρράκτες και λαγκάδια, για να καταλήξετε να επισκεφτείτε τα realms της σκανδιναβικής μυθολογίας. Η φαντασία στο σχεδιασμό πραγματικά στερείται περιγραφής. Έχοντας προηγουμένως αφιερώσει ατελείωτες ώρες σε μερικά από τα κορυφαία πονήματα της τρέχουσας γενιάς, όπως Uncharted 4, Bloodborne, Dark Souls 3, Witcher 3, AC Origins και Horizon Zero Dawn, ομολογώ ότι έμεινα στήλη άλατος με το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Ακόμα και τώρα που προσπαθώ να περιγράψω δια του γραπτού λόγου τις εντυπώσεις μου, νομίζω ότι κάπου το χάνω. Εν τέλει, είναι τρομακτική η σχεδιαστική και οπτική μετάλλαξη σε σχέση με τα προηγούμενα GoW. Δηλώνω κατηγορηματικά συνεπαρμένος και είμαι κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι το ίδιο θα συμβεί και με εσάς.
Η κίνηση στον χάρτη προτρέπει την εξερεύνηση, επιτρέποντας έτσι μπόλικες ώρες περιπλάνησης, οι οποίες σε γενικές γραμμές είναι το λιγότερο απολαυστικές. Υπάρχει ένα τυπικό σύστημα platforming με το οποίο γρήγορα εξοικειώνεστε, μικρές βάρκες με τις οποίες πλέετε σε υδάτινες επιφάνειες και σύστημα fast travel (παραπέμπει έντονα στα serpent holes του πρώτου Darksiders) για να μεταφέρεστε σε συγκεκριμένα σημεία ενδιαφέροντος. Διάσπαρτα βρίσκονται στον κόσμο επίσης σεντούκια για άφθονο looting, άπλετοι γρίφοι, collectibles, κτλ. Στο μέσον του χάρτη βρίσκεται η λίμνη των εννέα (Lake of the Nine). Στο κέντρο της εν λόγω λίμνης, ορθώνεται ο μεγαλεπήβολος ναός του θεού Tyr. Στο εσωτερικό του, η αίθουσα του travel room κρύβει το παγκόσμιο δέντρο Yggdrasil που ενώνει τα εννιά βασίλεια της σκανδιναβικής μυθολογίας (Asgard, Midgard, Alfheim, Svartalfheim, Jotunheim, Vanaheimr, Niflheim, Muspelheim, Helheim). Ακολουθώντας πιστά την ιστορία, επισκέπτεστε μονάχα τρία realms (Jotunheim, Alfheim, Helheim), πέραν του Midgard φυσικά. Μέσα από το δευτερεύον περιεχόμενο έχετε την ευκαιρία να βρεθείτε σε άλλα δύο realms (Muspelheim, Niflheim). Τα υπόλοιπα βασίλεια (Asgard, Vanaheimr, Svartalfheim) είναι μη προσβάσιμα.
To επιβλητικό world serpent.
Αρκετές φορές περιπλανώμενοι συναντάτε διάφορους χαρακτήρες που σας ζητούν να ολοκληρώσετε μια σειρά από side-quests (favors). Δεν είναι τυχαία άλλωστε η dungeon crawler λογική που υιοθετεί το παιχνίδι. Προετοιμαστείτε για μπόλικη περιπέτεια. Χαρακτήρες όπως το κεφάλι του θεού Mimir (ναι, καλά διαβάσατε, πρόκειται για ένα κομμένο κεφάλι που μιλάει), το πελώριο world serpent (Jormungandr για τους μυημένους στην σκανδιναβική μυθολογία), οι ξεκαρδιστικοί χιουμορίστες νάνοι Brok και Sindri, οι οποίοι όντας σιδηρουργοί και έμποροι αγοραπωλησιών σας εφοδιάζουν με τις απαιτούμενες προμήθειες, παρέχοντας και τη δυνατότητα για upgrades, crafting, gear up. Σταδιακά ανακαλύπτετε πολλές ακόμα ενδιαφέρουσες προσωπικότητες, με την καθεμία να εξυπηρετεί τον δικό της σκοπό και κίνητρο στον κόσμο του παιχνιδιού.
Όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους μπορείτε να συνεχίσετε να εξερευνάτε ελεύθερα, ενώ το κερασάκι στην τούρτα έρχεται με το ξεκλείδωμα endgame περιεχομένου (έξτρα αποστολές) για επιπρόσθετες ώρες διασκέδασης. Απόλαυση! Κάτι που επίσης αξίζει να επισημανθεί, είναι ο metroidvania τόνος του παιχνιδιού. Αποκτώντας συνεχώς νέες δυνάμεις και εργαλεία, ανακαλύπτετε νέες μεθόδους και δυνατότητες που σχετίζονται όχι μόνο με την εξερεύνηση αλλά και με την αρχιτεκτονική κάποιων γρίφων που νωρίτερα δεν μπορούσατε να λύσετε. Τουτέστιν, το backtracking ευνοείται, αποκτά νόημα και ουσία, ακόμα και μετά την ολοκλήρωση της κύριας ιστορίας.
Σε πρώτη φάση, μάλλον εύκολα παρατηρείτε μια στροφή σε RPG μηχανισμούς. Αυτό βέβαια δεν υπονομεύει ούτε στο ελάχιστο την καθαρόαιμη action adventure κατεύθυνση του τίτλου. Η παικτική πρόοδος του Kratos και του Ατρέα στηρίζεται σε ένα leveling system, στη συλλογή xp και στα αντικείμενα (ρούνοι, όπλα, πανοπλίες, ορυκτά, μεταλλεύματα κτλ.) που βρίσκετε ή αγοράζετε μέσω του hacksilver (κυρίαρχο νόμισμα του παιχνιδιού). Το leveling system εξαρτάται σημαντικά από τις παραμετροποιήσεις των στατιστικών strength, vitality, defense, luck, cooldown και runic. Το κάθε μέρος της πανοπλίας (chest, wrist, waist, talisman), όπως και τα όπλα που φέρουν οι Kratos και Ατρέας, αναβαθμίζουν τα εν λόγω στατιστικά. Για παράδειγμα, ένας μεταλλικός θώρακας μπορεί να ανεβάζει την ισχύ του strength και του defense αλλά ενδέχεται να μειώνει τις μαγικές δυνάμεις του runic. Προσθαφαιρώντας, αναβαθμίζοντας, αγοράζοντας και craft-άροντας οπλισμό και ρουχισμό, επιδιώκετε μια επιθυμητή ισορροπία και αναπτύσσετε την αποδοτικότητα του Kratos και του Ατρέα στις μάχες.
Για έλα να σου εξηγήσω το όνειρο.
H άκρατη επιθετικότητα, οι εντυπωσιακές πολεμικές χορογραφίες και η βία πάντα ήταν τα στοιχεία που καθήλωναν τους φαν της σειράς GoW. Κατά την πάροδο των ένδοξων χρόνων της αρχικής τετραλογίας, η hack-and-slash κατεύθυνση έδινε το έναυσμα για button mashing. Πατώντας κάθε λογής κουμπί του χειριστηρίου, ο παλιός Kratos συνδύαζε combos και επιθέσεις με έναν καταιγιστικό, σχεδόν αέρινο ρυθμό, ισοπεδώνοντας τους πάντες και τα πάντα. Την περίοδο εκείνη, το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό γνώρισμα ικανοποιούσε και με το παραπάνω. Το νέο God War όμως προσαρμόζει καινούρια στοιχεία στο σύστημα μάχης, ώστε να παραμείνει επίκαιρο και να συμβαδίσει με τις τάσεις της εποχής.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στην κάτω αριστερή πλευρά της οθόνης βλέπετε σε διακριτική μορφή τις ζωτικές ενδείξεις του Kratos με πράσινο χρώμα και μια πορτοκαλί μπάρα που συμβολίζει τον μετρητή spartan rage (R3+L3). Το αμυντικό ρεπερτόριο του Kratos στηρίζεται στην αποφυγή επιθέσεων (dodge) και στο parry με την ασπίδα Guardian. Πατώντας την ύστατη στιγμή L1, αποκρούετε το χτύπημα και περνάτε στην αντεπίθεση, stun-άροντας τον εχθρό για μερικά δεύτερα. Ευτυχώς το parry μαθαίνεται και λειτουργεί εύκολα και δεν χρειάζονται ώρες εξάσκησης, κοφτερά αντανακλαστικά και μετρονομικός συγχρονισμός, όπως ισχύει στην περίπτωση των Souls. Προσοχή όμως: το παλμαρέ επιθέσεων των εχθρών ποικίλει, καθώς υπάρχουν εχθροί που επιτίθενται με τα όπλα τους να φωτίζουν ενίοτε με μια χρυσή και κόκκινη λάμψη. Η χρυσή λάμψη σημαίνει ότι το χτύπημα θα σπάσει την αμυντική στάση σας με την ασπίδα (break defense). Η κόκκινη λάμψη συνιστά θανατηφόρο χτύπημα (critical hit), το οποίο αποφεύγετε μονάχα με τη χρήση του dodge.
Περνάμε τώρα στο καθαρά επιθετικό σκέλος. Ο ρυθμός των μαχών διακατέχεται από αυξημένο βαθμό δυσκολίας, πλουραλισμό επιθέσεων, στιβαρότητα, διατηρώντας παράλληλα το εθιστικό και βίαιο στιλ της σειράς. Κραδαίνοντας το τσεκούρι Leviathan, τα ευρέως διαδεδομένα light (R1) και heavy attacks (R2) εναρμονίζονται με ομαλότητα και στιλ, με το L2 σημαδεύετε και εκσφενδονίζετε το Leviathan στους εχθρούς, ενώ με το τρίγωνο το καλείτε πίσω ως άλλος Thor. Το Leviathan αντλεί δύναμη από τον πάγο, με το κάθε χτύπημα να επιφέρει το αντίστοιχο frost damage στους εχθρούς σας. Από κοντά και ο πιτσιρικάς Ατρέας με το τόξο Talon. Πατώντας το τετράγωνο, ο μικρός εκτοξεύει βέλη προς τους εχθρούς, τα οποία συνδυαστικά λειτουργούν με την ιδιότητα του αντιπερισπασμού αλλά και με τον παράγοντα damage. Ξεκλειδώνοντας skills μέσω των xp, βελτιώνετε τις επιθετικές αρετές τόσο του Kratos, όσο και του Ατρέα. Το τσεκούρι Leviathan, το τόξο Talon, η ασπίδα Guardian, ακόμα και οι γυμνές γροθιές του Kratos αναβαθμίζονται, ενεργοποιώντας combo κινήσεις, special attacks και ρουνικές μαγείες που σχετίζονται με τον πάγο, την φωτιά, τον ηλεκτρισμό αλλά και με την δύναμη του φωτός που πηγάζει από τα ξωτικά (light elves) του Alfheim.
Έτοιμος για πέσιμο;
Πάνω από τα κεφάλια του εκάστοτε εχθρού, διακρίνονται αντίστοιχα ένας αριθμός που συμβολίζει το level, η υγεία και το stun bar. Θέλω να σταθώ λιγάκι στο stun bar, καθώς σαν προσθήκη φέρνει κάτι φρέσκο στην όλη εμπειρία. Όταν πετυχαίνετε εύστοχα χτυπήματα με τον Kratos και τον Ατρέα, παρατηρείτε ότι το εχθρική stun bar αυξάνεται. Όταν γεμίσει, εμφανίζεται η ένδειξη του R3 στον εχθρό, επιτρέποντας στον Kratos να επιδείξει ευρηματικότητα και βαρβαρότητα με τα ευρέως γνωστά finishers του. Συνολικά, αυτή η διαδικασία περιορίζει την τακτική συχνότητα των QTE, συνδυάζοντας έτσι παράγοντες όπως αυτόν της πρόκλησης. Πανέξυπνη και καλοδεχούμενη προσθήκη.
Στην πρώτη εχθρική συνάντηση αντιλαμβάνεστε ότι ο φρενήρης ρυθμός των παλιών GoW έχει ελαφρώς κατεβάσει ταχύτητα. Πλέον δεν εφορμάτε απερίσκεπτα. Αντιθέτως, προσεγγίζετε (τουλάχιστον στην αρχή) στρατηγικά τις μάχες. Παρατηρώντας την μέση του Kratos, αντιλαμβάνεστε την ύπαρξη μιας κόκκινης πυξίδας. Όταν ο εχθρός ετοιμάζεται να επιτεθεί από τα αριστερά, το κόκκινο βελάκι της πυξίδας, με κλίση προς τα αριστερά, σας προειδοποιεί για επικείμενη εξ αριστερών επίθεση. Με τον ίδιο τρόπο γίνεστε alert, όταν επίκειται απομακρυσμένη επίθεση (projectile) με το βελάκι να παίρνει μια μωβ απόχρωση.
Σειρά παίρνει ο εχθρικός πληθυσμός της Midgard. Η δημιουργός Santa Monica αποδεικνύει για πολλοστή φορά το πηγαίο ταλέντο της στον σχεδιασμό τεράτων. Τύφλα να έχει ο Guillermo Del Toro. Στρατιές από απέθαντους και νεκροζώντανους πολεμιστές Βίκινγκ, ανατριχιαστικές μάγισσες που ψέλνουν στην αρχαία σκανδιναβική διάλεκτο, φονικές βαλκυρίες, elemental trolls και ogres, λύκοι, γίγαντες (φωτιάς, πάγου, ηλεκτρισμού), δράκοι, dark elves και παγωμένοι στρατιώτες που παραπέμπουν ολοφάνερα στους Whitewalkers του Game of Thrones.
Οι μάχες με τα φλεγόμενα τρολ δίνουν και παίρνουν.
Ξέχωρα από την σχεδιαστική και λεπτομερή απεικόνιση των εχθρών, σημαντικό ρόλο παίζουν και οι αντιδράσεις τους όταν τους αντιμετωπίζετε στο πεδίο της μάχης. Η νοημοσύνη των εχθρών έχει πλούσια γκάμα επιθέσεων. Οι περισσότεροι εχθροί επιτίθενται κατά κύματα, ενώ άλλοι χρησιμοποιούν σκοτεινές μαγείες και elemental δυνάμεις και αποδυναμώνουν τον Kratos με τα debuffs τους. Την στιγμή που στιγματίζεστε από ένα debuff, κινηθείτε περισσότερο συντηρητικά, αλλιώς το game over καθίσταται αναπόφευκτο. Επίσης, φροντίστε να έχετε πάντοτε τα σωστά όπλα κάθε φορά που αντιμετωπίζετε εχθρό με συγκεκριμένη elemental ευπάθεια. Λόγου χάρη, αν επιτεθείτε σε εχθρό που φέρει το στοιχείο του πάγου, τα χτυπήματα με το Leviathan δεν συνιστώνται, διότι δεν κάνουν damage (immune). Χρειάζεστε κάτι σε φωτιά (ρίξτε μια ματιά στα περιβάλλοντα για πιθάρια που ανατινάζονται), αλλιώς, όπως προανέφερα, χρησιμοποιήστε τις γροθιές του Kratos. Ο αριθμός των boss στην κύρια ιστορία δεν είναι εξωφρενικά μεγάλος. Αν συνυπολογίσετε όμως και τα προαιρετικά boss των side-quests, δεν μένετε διόλου παραπονεμένοι. Για πολλοστή φορά, η κλίμακα των boss fights τσακίζει κόκκαλα και σπάει σαγόνια, καθώς πολεμάτε ορισμένα από τα πιο εντυπωσιακά αφεντικά στην ιστορία της σειράς. Φυσικά, πολλά εξ αυτών βασίζονται σε οντότητες και χαρακτήρες της σκανδιναβικής μυθολογίας. Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά σοκαριστικό.
Αναμφίβολα ο τεχνικός τομέας αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ατού του God of War. Όταν μιλούν τα μάτια, τα λόγια περισσεύουν. Το παιχνίδι αποτελεί τεχνικό επίτευγμα, ειδικά στο PS4 Pro, όπου υπάρχουν δύο modes: το resolution και το performance που δίνει έμφαση στο υψηλότερο frame rate (προσωπικά αυτό επέλεξα). Τα απαράμιλλης ποιότητας γραφικά, τα εν γένει physics, ο ογκομετρικός φωτισμός, τα αληθοφανή animations και τα λοιπά οπτικά εφέ, τονίζουν με επιβλητικό τρόπο το συμπαγές τεχνικό υπόβαθρο του τίτλου. Στοιχεία όπως το draw distance και τα level και art direction ξεχειλίζουν καλαισθησίας, παράγοντας ένα κολοσσιαίο υπερθέαμα. Σε αυτό συμβάλλει και η κάμερα. Η “κλειδωμένη” κάμερα των προηγούμεων GoW, δίνει την θέση της σε μια κοντινή κάμερα που εστιάζει πίσω από τον ώμο του Kratos, παρέχοντας παράλληλα ελευθερία στην παρατήρηση του περιβάλλοντος. Μάλιστα εφαρμόζεται η τεχνική του “μονόπλανου”, δηλαδή δεν υπάρχουν αλλαγές κάμερας, όλο το παιχνίδι είναι μια ενιαία λήψη. Αυτό ενισχύει την εμπειρία, την κινηματογραφικότητα και τη σκηνοθεσία. Επίσης δεν υπάρχουν οθόνες φόρτωσης κατά την διάρκεια του gameplay. Όλα κυλούν σε πρώτο χρόνο με συνεχή ροή, απορροφώντας σας για τα καλά στον κόσμο του παιχνιδιού.
Ο ηχητικός τομέας είναι εξίσου καλοδουλεμένος και αποδίδεται εκπληκτικά. Οι ambient ήχοι της φύσης, η ακουστική του τραντάγματος των όπλων και η φωνητική απόδοση των αρχαίων σκανδιναβικών διαλέκτων προσδίδουν μεγαλείο. Η μουσική, από τον σπουδαίο συνθέτη Bear McCreary (The Walking Dead, Black Sails), σας κάνει να βάλετε την ένταση στο τέρμα. Τα πολεμικά εμβατήρια και τα tribal percussion τύμπανα διαδέχονται αργόσυρτες και πομπώδεις φιλαρμονικές ορχήστρες, με την μελωδία των πνευστών μουσικών οργάνων να δίνουν την θέση τους στην folk μουσική παράδοση. Φανταστείτε ένα κράμα μουσικών ενορχηστρώσεων, εμπνευσμένο από το Conan The Barbarian του Βασίλη Πολυδούρη και το Wardrun-ικό soundtrack του Hellblade. Με πιο απλά λόγια, μουσικοηχητική πανδαισία!
Ορίστε και ο ευγενής νεκροζώντανος ιππότης.
Το voice acting επίσης κυμαίνεται σε υψηλότατα επίπεδα. Ο Christopher Judge αντικαθιστά τον T.C. Carson στο ρόλο του Kratos, ενσαρκώνοντας τον ήρωα με τα απαιτούμενα μπάσα, αγριάδα αλλά και ωριμότητα. Ο Sunny Suljic ως Ατρέας φέρνει μια σπιρτάδα και έναν αέρα φρεσκάδας με την παιδικότητα της φωνής του. Ως γνωστόν, το παιχνίδι είναι και πλήρως εξελληνισμένο. Η ελληνική γλώσσα είναι διάχυτη στο παιχνίδι, αρκεί να την επιλέξετε φυσικά. Προσωπικά, με τις ελληνικές μεταγλωττίσεις δεν έχω καλή σχέση, καθώς πάντα προτιμώ την αγγλική γλώσσα επειδή θεωρώ ότι ταιριάζει περισσότερο σε τέτοιες παραγωγές. Όπως και να 'χει, η Sony Hellas είναι άξια συγχαρητηρίων για την προσπάθεια που καταβάλλει κάθε φορά να ικανοποιήσει τους Έλληνες παίκτες.
Ο Kratos επέστρεψε και με το “καλημέρα” στρογγυλοκάθεται στην κορυφή των action adventure. Το νέο God of War ξεκάθαρα αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη αποκλειστικότητα της Sony και κατ' εμέ το καλύτερο παιχνίδι ολόκληρης της γενιάς μέχρι τώρα. Ουσιαστικά είναι -επιτρέψτε μου τον χαρακτηρισμό- το “τέλειο παιχνίδι”, με την έννοια ότι κάνει την δουλειά του και εκπληρώνει τον σκοπό του χωρίς το παραμικρό στραβοπάτημα. Η πλούσια σκανδιναβική μυθολογία, η εξαιρετικά δομημένη γραφή της ιστορίας, η κινηματογραφική κάμερα, ο εξωπραγματικός τεχνικός τομέας, το αναβαθμισμένο σύστημα μάχης α λα Souls, οι λειτουργικές RPG προσθήκες και ο απαράμιλλος σχεδιασμός του μυθικού Midgard, αποτελούν αδιάσειστα πειστήρια της ποιότητας του τίτλου. Αν είστε κάτοχος PS4, δε νοείται να μην έχετε το God of War.
- Οι Kratos και Ατρέας αντικατοπτρίζουν πειστικά την ιερή σχέση πατέρα - γιου
- Η σκανδιναβική μυθολογία ανοίγει νέους ορίζοντες για τη σειρά
- Ο σχεδιασμός του Midgard και των realms προκαλεί δέος
- Η αφήγηση της ιστορίας καθηλώνει και μαγεύει
- Το σύστημα μάχης τολμά, ρισκάρει και επιτυγχάνει
- Οι RPG μηχανισμοί εμπλουτίζουν τον άξονα του gameplay
- Τα γραφικά και η χρήση του μονόπλανου συγκλονίζουν
- Η μουσική προκαλεί ρίγος
- Η πιο ολοκληρωμένη αποκλειστικότητα της Sony
- Κάποια στιγμή τελειώνει
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 10
| ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ: | PS4 (review στο Pro) |
| ΑΝΑΠΤΥΞΗ: | Sony Santa Monica |
| ΕΚΔΟΣΗ: | Sony |
| ΔΙΑΘΕΣΗ: | Sony Hellas |
| ΕΙΔΟΣ: | Action adventure |
| ΠΑΙΚΤΕΣ: | Single-player |
| ΕΠΙΣΗΜΟ SITE: | https://godofwar.playstation.com/ |
| HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: | 20/4/2018 |
πηγη
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ενημερωθείτε για ό,τι νέο.
