Το γεγονός ότι δεν διαφημίστηκε όσο έπρεπε σε συνδυασμό με τις απόψεις από κοινό και κριτικούς το έκαναν ένα videogame-φάντασμα και ενώ ήταν σχετικά μέτριο απέκτησε ένα cult status το οποίο σίγουρα είχαν υπόψιν τους οι developers για αυτή τη νέα κυκλοφορία.
Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια δεύτερη απόπειρα remake καθώς το 2009 κυκλοφόρησε αποκλειστικά στη Νότια Κορέα μια 2D εκδοχή του τίτλου για mobile συσκευές. Εδώ στην Ελλάδα είναι δύσκολο να το δοκίμασε κάποιος από εμάς αλλά σίγουρα, αν ο τίτλος είχε επιτυχία, θα είχαμε μια παγκόσμια ή έστω ευρωπαϊκή (ή αμερικάνικη) κυκλοφορία. Ας αφήσουμε όμως το παρελθόν και ας δούμε μαζί τη νέα αυτή απόπειρα αναλυτικότερα.
Πίσω στα θρανία
Η ιστορία μας εξελίσσεται στη Νότια Κορέα το 2001 όπου ο πρωταγωνιστής μας, Lee Hui-min, είναι ένας νέος μαθητής στο τοπικό λύκειο της περιοχής. Όταν το σχολείο έκλεισε για το βράδυ, ο Lee εισβάλει μέσα σαν ένας άλλος Sam Fisher (ή Solid Snake) για να προσφέρει διάφορα γλυκά στη δημοφιλή συμμαθήτριά του, την Han So-young, αλλά και να της επιστρέψει το ημερολόγιο που έχασε η ίδια. Η έκπληξη που θέλει να κάνει ο Lee αφορά τη γιορτή White Day η οποία λαμβάνει χώρα περίπου ένα μήνα μετά τη γιορτή του Αγ.Βαλεντίνου. Στη Ν.Κορέα το έθιμο είναι ότι στη γιορτή του Αγ.Βαλεντίνου οι κοπέλες προσφέρουν στα αγόρια μια σοκολάτα δείχνοντας ένα είδος στοργικότητας προς αυτά και τα αγόρια ανταποδίδουν με ένα δώρο στη White Day. Κάτι τέτοιο στην Ελλάδα δεν ισχύει καν αφού όλοι γνωρίζουμε το ταπεραμέντο των μαθητών που επικρατεί γενικότερα στη χώρα μας.
Μπαίνοντας στο σχολείο, καταλήγει παγιδευμένος μέσα σ’αυτό και βρίσκει διάφορους μαθητές εκ των οποίων μια είναι και η So-young. Καθώς προσπαθεί να αποδράσει, θα συναντήσει διάφορες παραφυσικές δραστηριότητες και ανθρώπους που εργάζονται στο σχολείο, όπως ο γλοιώδης επιστάτης, και σύντομα θα ανακαλύψει το φρικτό και σκοτεινό παρελθόν του ιδρύματος καθώς και διάφορα περίεργα περιστατικά που συνέβησαν από το 1998 μέχρι και σήμερα, το 2001. Η ιστορία ουσιαστικά ξετυλίγεται μέσω διαφόρων collectible εγγράφων που βρίσκετε στη πορεία σας μέσα στο σχολείο και η πλοκή εξελίσσεται σύμφωνα με τις επιλογές που κάνει κάθε παίκτης κατά τη διάρκεια αυτής της σκοτεινής περιπέτειας.
Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή
Το White Day: A Labyrinth Named School είναι ένα Survival Horror game με οπτική first-person και διαθέτει αρκετά στοιχεία από point and click Adventures. Κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς σας θα εξερευνήσετε το μυστηριώδες και εφιαλτικό σχολείο και θα συλλέγετε αντικείμενα για να λύσετε διάφορα puzzles όπως συμβαίνει συνήθως σε κλασσικά Adventure games. H διαχείριση των διαφόρων αντικειμένων παίζει σημαντικό ρόλο καθώς αρκετά αντικείμενα που συλλέγετε μπορεί και να σας φανούν άχρηστα αλλά αργότερα θα συνειδητοποιήσετε ότι τα έχετε ανάγκη.
Μπορείτε να κινηθείτε στο περιβάλλον του τίτλου όπως σε όλα τα games που διαθέτουν οπτική πρώτου προσώπου αλλά για την αλληλεπίδρασή σας με το περιβάλλον και τα διάφορα αντικείμενα χειρίζεστε ένα pointer με το οποίο ανοίγετε ντουλάπια, ράφια και πόρτες και περισυλλέγετε διάφορα αντικείμενα. Η περιήγηση στο inventory είναι απλή και γίνεται εύκολα χωρίς κανένα πρόβλημα και το γεγονός ότι υπάρχει χάρτης (που θα βρείτε στη πορεία) βοηθά αρκετά στο να γνωρίζετε που βρίσκεστε ανά πάσα στιγμή. Μπορείτε να σκύψετε και να τρέξετε για να αποφύγετε τον κίνδυνο που θα αναλύσουμε παρακάτω αλλά πρέπει να ξεκουράζεστε καθώς αν τρέξετε αρκετά η όρασή σας θα αρχίζει να θολώνει και δεν θα μπορείτε να κινείστε σωστά και είναι πολύ πιθανό να τη πατήσετε σε δύσκολα σημεία.
Καθ’όλη τη διάρκεια του White Day δε διαθέτετε κάποιο όπλο και ο πυρήνας του gameplay έχει να κάνει με τη λύση διαφόρων puzzles και την αποφυγή του φρικτού επιστάτη καθώς και διαφόρων φαντασμάτων. Τα φαντάσματα δε μπορούν να σας βλάψουν κυριολεκτικά καθώς σκοπός τους είναι τα jump-scares που όλοι μας έχουμε βιώσει μέσω κάποιας ταινίας θρίλερ όπως «Η Κατάρα» ή το «The Ring». Είναι αρκετά πιθανό να μη συναντήσετε κάποιο από τα φαντάσματα καθώς η ανακάλυψή τους είναι προαιρετική και αφαιρεί κάπως αυτόματα ένα μεγάλο κομμάτι από το ενδιαφέρον του τίτλου.
Από την άλλη, ο άτιμος επιστάτης είναι εξοπλισμένος με ένα φακό, μια σφυρίχτρα καθώς και ένα αλουμινένιο ρόπαλο του baseball, και αν σας εντοπίσει θα σας χτυπήσει με μανία μέχρι να πέσετε νεκρός ενώ αυτός θα γελάει σαν υστερικός. Όλο αυτό το κυνηγητό με τον επιστάτη θυμίζει κάπως το Outlast και υπάρχουν αρκετές στιγμές αγωνιώδους κρυφτού. Αν σας εντοπίσει πρέπει να τρέξετε μακριά του και να κρυφτείτε σε κάποιο δωμάτιο ή κάποια τάξη αλλά για πιο σίγουρη κρυψώνα προτιμήστε κάποια τουαλέτα.
Ο επιστάτης σε καμία περίπτωση δεν είναι τόσο τρομακτικός όπως άλλοι χαρακτήρες σε games αυτού του είδους ειδικά αν τον συγκρίνετε με τον Rick Trager του Outlast. Πιο πολύ εκνευριστικός παρά τρομακτικός είναι η καλύτερη περιγραφή για αυτό το τύπο. Καταντά αρκετά ενοχλητικός ειδικά όταν για κάποιο ανεξήγητο λόγο σταματά για ώρα έξω από μια πόρτα ή στις σκάλες και αν τον δελεάσετε θα σας σκοτώσει 100% καθώς δε θα μπορέσετε με τίποτα να του ξεφύγετε. Ειδικά αν ξεκινήσετε το τίτλο στο hard θα σας νευριάσει τόσο πολύ που σίγουρα θα επιλέξετε το easy. Δε γνωρίζουμε αν έτυχε στη δική μας έκδοση στο PS4 ή αν ο τίτλος έχει γενικά σε όλες τις εκδόσεις το συγκεκριμένο θέμα, αλλά έτυχε να μας συμβεί δυο φορές ένα glitch όπου τον αποφεύγαμε, λύσαμε κάποια puzzles και αυτός έτρεχε μέσα σε μια πόρτα όπου όταν περνούσαμε από εκεί, επειδή δεν υπήρχε εναλλακτική διαδρομή, χάναμε συνέχεια καθώς ως δια μαγείας ξεκολλούσε και… τετέλεσται.
Η επιλογή δυσκολίας αλλάζει αρκετά διάφορα πράγματα με κύριο την ΑΙ του επιστάτη και τη ποσότητα μαρκαδόρων πίνακα (τους οποίους χρησιμοποιείτε για να σώσετε τη πορεία σας σε διάφορους πίνακες που βρίσκονται σε όλο το σχολείο). Θυμίζουν αρκετά το save system του Resident Evil με τα ink ribbons και καλό είναι, ειδικά στα υψηλά επίπεδα δυσκολίας, να είστε προσεκτικοί με τη χρήση τους. Στα χαμηλά επίπεδα δυσκολίας σας δίνονται κάποια hints στο κινητό σας καθώς και ένα μάτι στο πάνω μέρος της οθόνης όπου σας προειδοποιεί ότι ο επιστάτης βρίσκεται κοντά σας. Στα υψηλότερα επίπεδα όμως το κινητό δεν έχει καν σήμα και το μάτι για την παρουσία του επιστάτη δεν υπάρχει. Με αυτό τον τρόπο αλλάζει εντελώς η εμπειρία που θα ζήσετε καθώς θα πρέπει να παρατηρείτε πλέον από τα παράθυρα των διαδρόμων που βρίσκετε ο επιστάτης και να σχεδιάσετε το που θα κρυφτείτε και πως θα τον αποφύγετε. Αρκετές φορές βέβαια θα ρισκάρετε καθώς μπορεί να είναι στις σκάλες του σχολείου όπου δεν έχετε οπτική επαφή και να πέσετε πάνω του face-to-face με ολέθρια αποτελέσματα για εσάς.
Το επίπεδο δυσκολίας και η κάπως άσκοπη εξερεύνηση θα αποθαρρύνουν σίγουρα αρκετούς.
Υπάρχουν διάφορα puzzles που μπορείτε να ανακαλύψετε αλλά όπως και τα φαντάσματα που αναφέραμε παραπάνω είναι προαιρετικά. Αν τα ανακαλύψετε, καθώς εξαρτώνται και από το επίπεδο δυσκολίας που επιλέγετε, θα δείτε ότι είναι αρκετά πιο ενδιαφέροντα και περιέχουν πιο τρομακτικά στοιχεία από το ανελέητο κυνήγι με τον επιστάτη. Το κακό στην όλη υπόθεση είναι ότι χρειάζονται συγκεκριμένες διαδικασίες για να τα εντοπίσετε αλλά και για να τα λύσετε. Ακόμα κι αν δείτε κάποιο walkthrough στο YouTube δε θα βγάλετε άκρη καθώς οι λύσεις τους διαφέρουν ανάλογα το βαθμό δυσκολίας που επιλέξατε συν το γεγονός ότι αν αφορά νούμερα είναι random generated.
Ενώ έχετε τη δυνατότητα εξερεύνησης και μπορείτε να ανοίξετε διάφορα ντουλάπια και συρτάρια θα συνειδητοποιήσετε μετά από λίγη ώρα ενασχόλησης ότι στα σημεία που υπάρχει κάτι σημαντικό είναι προκαθορισμένο. Άρα, όση ώρα ανοίγατε διάφορα από δω κι από κει ήταν απλά χάσιμο χρόνου. Επιπλέον, οι επιλογές που κάνετε όταν έρχεστε σε επαφή με άλλους χαρακτήρες δε διαθέτουν βάθος. Το γεγονός ότι υπάρχουν διαφορετικά εναλλακτικά τέλη πιθανόν να σας προετοίμαζε για μια εμπειρία όπως η σειρά The Walking Dead της Telltale Games. Θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερη δουλειά σε αυτό το τομέα καθώς, χωρίς να θέλουμε να κάνουμε spoiler, τα endings δεν είναι ικανοποιητικά παρά μόνο στο hard όπου θα ζοριστείτε αρκετά για να το δείτε.
Πάντως, ακόμα και στο απλούστερο difficulty setting μη περιμένετε ότι θα ολοκληρώσετε το τίτλο στο πι και φι. Κάποια puzzles έχουν κάποιο λογική όσον αφορά τη λύση τους ενώ κάποια άλλα δε βγάζουν καν νόημα και θα χρειαστείτε αρκετή δόση υπομονής και επιμονής για τη λύση τους. Υπάρχουν και κάποιες στιγμές quick-time-events όπου δυστυχώς μοιάζουν τόσο «ξένες» με το γενικότερο feeling του τίτλου και να είστε σίγουροι ότι θα τη πατήσετε, ειδικά τη πρώτη φορά, καθώς θα έχετε αφήσει το controller χαλαρό και θα αναρωτηθείτε τι συνέβη. Για να καταφέρετε να βγείτε ζωντανοί από αυτό το σχολείο-λαβύρινθο θα χρειαστείτε γύρω στις 10 ώρες αλλά σε υψηλό βαθμό δυσκολίας σίγουρα αρκετές ώρες παραπάνω.
Remake αλλά χωρίς λουστράρισμα;
O οπτικός τομέας του White Day διαφέρει αρκετά από τον original τίτλο και σε γενικές γραμμές είναι εντάξει. Το σχολείο είναι καλοσχεδιασμένο και δίνει την αίσθηση του φόβου που κυριαρχεί αλλά από τεχνική άποψη τα γραφικά θυμίζουν εποχές PlayStation 2. Ενώ υπάρχουν ποιοτικά textures οι χαρακτήρες φαίνονται αρκετά «φτωχοί» όπως και τα animations. Ο φωτισμός που ούτως η άλλως πρωταγωνιστεί σε games αυτού του είδους θα μπορούσε να είναι αρκετά καλύτερος για ένα τίτλο του 2017. Ακόμη, κάποια φαντάσματα υπό τη μορφή εικόνων που πετάγονται μπροστά σας χάνουν αρκετά καθώς είναι ευδιάκριτα τα pixel τους στην οθόνη. Η εμπειρία σας θα είναι σίγουρα καλύτερη αν δεν ανεβάσετε το brightness στο φουλ διότι θα κρύψει κάπως αυτές τις ατέλειες.
Όσον αφορά το κομμάτι του ήχου θα το απολαύσετε με τη χρήση κάποιου headset. Οι κραυγές και τα ουρλιαχτά από κάποιο φάντασμα, ο ήχος των κλαδιών που χτυπάνε τα παράθυρα καθώς και τα βήματα που κάνετε σας κρατάνε συνέχεια σε ένταση και αρκετές φορές όταν σας κυνηγά ο επιστάτης σφυρίζοντας ακούτε μέχρι και τον ήχο των κλειδιών που κρατάει. Υπάρχει ένας υποτυπώδης ambient ήχος στο background ο οποίος αλλάζει όταν υπάρχει κίνδυνος αλλά μη περιμένετε κάτι τρομερό. Γενικά τα ηχητικά εφέ και η μουσική είναι ικανοποιητικά -παρόλο που επαναλαμβάνονται αρκετά συχνά- ενώ οι διάλογοι είναι αρκετά βαρετοί και θυμίζουν b-movies όπου οι ηθοποιοί ήθελαν απλά το μεροκάματο και δεν νοιάζονται καν για την υποκριτική τους ικανότητα.
Έμεινε μετεξεταστέος
Ολοκληρώνοντας το White Day: A Labyrinth Named School θα είστε σίγουροι ότι αφήσατε αρκετές εκκρεμότητες πίσω σας. Αρκετά puzzles και φαντάσματα που πιθανόν να είχατε δει σε κάποια screenshots δε θα τα συναντήσετε και θα χρειαστεί να κάνετε ένα νέο playthrough για να τα ανακαλύψετε. Αλλά ο τίτλος ενώ προσπαθεί να παρουσιάσει κάτι τρομακτικό καταλήγει να είναι απλά ένα ατέλειωτο κρυφτό/κυνηγητό με τον επιστάτη που θα δοκιμάσει τις αντοχές σας. Όπως και να ‘χει, έχει κάποια καλά στοιχεία αλλά υπάρχουν πολύ καλύτεροι τίτλοι σ’αυτό το genre με πιο καλούς μηχανισμούς gameplay καθώς και περισσότερη ένταση και τρόμο.
Θετικά:
- Σκοτεινή ατμόσφαιρα
- Ενδιαφέρουσα υπόθεση
- Διαθέτει jumpscares που είναι must σ’αυτό το genre
- Πολλά endings, φαντάσματα και puzzles που ανακαλύπτετε σε νέο playthrough
Αρνητικά:
- Ενδιαφέρουσα υπόθεση
- Διαθέτει jumpscares που είναι must σ’αυτό το genre
- Πολλά endings, φαντάσματα και puzzles που ανακαλύπτετε σε νέο playthrough
Αρνητικά:
- Αρκετά επαναλαμβανόμενο
- Υψηλός βαθμός δυσκολίας ακόμα και στο χαμηλότερο επίπεδο
- Save system και γραφικά που θυμίζουν άλλες εποχές
- Ορισμένα puzzles δε βγάζουν νόημα
Βαθμολογία
- Υψηλός βαθμός δυσκολίας ακόμα και στο χαμηλότερο επίπεδο
- Save system και γραφικά που θυμίζουν άλλες εποχές
- Ορισμένα puzzles δε βγάζουν νόημα
Βαθμολογία
